ریحان اردکانیان

رزومه

تجربیات جسم شیشه ای و شکننده ی حیات

چای برای من ابزاری است برای بیان آنچه در زندگی حس و تجربه می کنم. ایفای آن با زبانی که محدودیت های کمتر اما فصاحت و ژرفای بیانی فراتر از واژه ها داشته باشند.
اجسام, نور و محیط قرارگیری اشیا در چیدمان همچون کلماتی هستند مه در یک جمله قرار می گیرند تا مفهومی را در بعدی بالاتر بسازند. در بعدی با حواسی کامل تر. شکل استکان های چای هر کدام دارای مفهومی میباشند اما در همه ی آثار دلالت کننده بر ظرفیست برای یک مظروف. ظرفی شیشه ای همچون کالبدی شیشه ای که تصویر محیط پیرامونش جزوی از محتوی و مظروف آن می باشد محدود در دایره ی زمان.

نوشیده می شود
در هر زمان و مکانی
در هر لیوانی با هر ظاهری
تنها یا در جمعی
در کنار خانواده یا همراه با دوستی
خواه شیرینش می کنیم با حبه قندی
مزه مزه می کنیمش
خواه تلخی اش را می پذیریم
جرعه جرعه می نوشیمش
گاه تا انتها سر کشیده می شود
گاه نیمه رها می شود
نعمت و فرصت حیات این چنین است
همچون چای در ظرفی